Chcę podzielić się z Wami moją historią.
Więc tak wszystko się zaczęło gdy już niczego się nie spodziewałam.
To było takie nie spodziewane.
Kiedy wszystko waliło mi się na głowę nagle poznałam chłopaka.Od razu mi się spotobał.
Wystarczyło kilka minut żebyśmy się bardziej poznali.
Zaczęliśmy dużo rozmawiać.Były to jeszcze wakacje dlatego rozmawialiśmy codziennie a gdy się
rozstawaliśmy każde z nas było smutne.Później on wyznał mi miłość byłam przeszczęśliwa.
Myślami byłam tylko przy nim.Chciałam żeby został przy mnie już na zawsze.Niestety rozmawialiśmy tylko przez internet, ponieważ liczyło nas dużo kilometrów.Lecz kilometry w niczym nam nie przeszkadzały.Z dnia na dzień byłam coraz bardziej zakochana.Nie było dnia żebyśmy ze sobą nie rozmawiali.Po dłuższym czasie stało się coś okropnego. Zaczęliśmy się kłócić.
Każda kłótnia mnie coraz bardziej wykańczała.Nie chciało mi się żyć i choć nic nie ukazywałam umierałam od środka.Przestaliśmy się odzywać a każda rozmowa kończyła się kłótnią.On mnie obwiniał za to wszystko.Wtedy napisał mi że to koniec...Poczułam złość a zarazem rozpacz.
Wtedy chciałam tylko śmierci.Nie potrafiłam nic z tym zrobić.Cierpiałam tak bardzo.Nadal gdy o tym myślę chce mi się płakać.Po tym wszystkim on stwierdził że to koniec.Pozbierałam się już z tego.Jest lepiej.Ale uważam że nie będę już umiała kochać... W moich myślach nadal jest on
To boli.Miłość wykańcza psychicznie.I to uczucie kiedy się strasznie staramy a ta osoba ma nas w dupie.
XYZ
Coś ode mnie znajdzie na swoim e-mailu
Pamiętaj jeśli chcesz napisz mi pomogę Ci <3
